صحیفه سجادیه اثر گرانمایه منسوب به حضرت سجاد(ع) و از خانواده قرآن و نهج‌البلاغه است؛ به همین دلیل به آن «اخت‌القرآن» نیز می‌گویند. این کتاب شامل پنجاه ‌وچهار دعاست و دربردارنده دقیق‌ترین مسائل توحیدی، عبادی، اخلاقی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و… است. صحیفه، برجسته‌ترین کتاب در خصوص دعاست و هیچ کتابی هم‌پایه و هم‌سنگ آن در قالب نیایش نیست.

با توجه به مسائل مبتلابه مردم در امور اقتصادی، موضوع رزق‌وروزی و کسب‌وکار در صحیفه سجادیه را برگزیدیم؛ به این امید که بیانات حضرت، پاسخ‌گوی بخشی از پرسش‌های مردم و گره‌گشای برخی از گرفتاری‌های اقتصادی آن‌ها در این راستا باشد.

رزق‌وروزی (قسمت اول)

در این قسمت با توجه به بیانات حضرت سجاد(ع) پاسخ‌گوی این پرسش‌هاییم:

– رزق چیست؟

– قوت چیست؟

– تفاوت رزق و قوت

آن حضرت در فراز پنجم از نیایش اول صحیفه سجادیه چنین می‌فرماید: «وَ جَعَلَ لِکلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتاً مَعْلُوماً مَقْسُوماً مِنْ رِزْقِهِ»؛

«و برای هریک از جانداران، رزقی معین و قسمت‌شده از رزقش قرار داد.»

منظور از رزق در این عبارت چیست؟ رزق، عطا و بخشش جاری خداوند است که مخلوقات و آفریدگانش می‌توانند از آن بهره‌مند شوند تا باقی بمانند.

قوت چیست؟ قوت، رزقی است که مصرف می‌شود؛درواقع رزق معنایی اعم از قوت دارد. هر قوتی رزق است؛ اما هر رزقی قوت ما نمی‌شود. گاهی ما رزق داریم؛ ولی قوت نداریم؛ چه در رابطه با جسممان و چه در رابطه با جانمان؛ مثل اینکه مال داریم، ولی به سبب بخل، بیماری یا به دلایل دیگری قوتمان نمی‌شود؛ بلکه تنها انباردار دیگران می‌شویم. یا مطالبی که می‌خوانیم و می‌شنویم رزق روح ماست؛ ولی اگر به جان نشست، تبدیل به قوت روحمان می‌شود؛ والا قوت ما نیست.

خداوند تبارک و تعالی هُوَ الّذِی خَلَقَکُم ثُّمَّ رَزَقَکُم، همان کسی است که شما را آفرید ؛اما به حال خود نگذاشت؛ بلکه روزی شما را نیز بنا بر ربوبیت خویش تأمین فرمود.